<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar/6918022?origin\x3dhttp://patipats.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

อีกมุมหนึ่ง

ฉันยังคงเดินไปตามทางอย่างไม่มีจุดหมาย

มันตลกดีเนอะถ้าฉันไปเล่าให้ใครๆ ฟังว่า คนที่เรียนจบเมืองนอกอย่างฉัน เป็นถึงผู้อำนวยการฝ่ายของบริษัทข้ามชาติอันดับสองในเมืองไทยอย่างฉัน จะต้องมาถูกไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาหลอกอย่างนี้ได้

นี่หรือเปล่าที่เค้าเรียกกันว่าความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด

น่าขำ...

แล้วฉันจะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะ...เสียทั้งตัว ทั้งหัวใจ...

มันน่าเจ็บใจ

แค้น...

พลั่ก!!!

ใครวะ...

This entry was posted on วันพฤหัสบดี, ธันวาคม 08, 2548 at 12/08/2548 11:17:00 หลังเที่ยง. You can skip to the end and leave a response.

« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

12/10/2548 10:04:00 ก่อนเที่ยง โดย Blogger imon

ฉันเอง    



» แสดงความคิดเห็น